De opstelling heeft een positieve uitwerking. Niet zozeer vanwege die veilige luchtbel waarin ik me kan terugtrekken – dat doe ik alleen als ik erg opgefokt ben – , maar vooral vanwege de gecreeerde mogelijkheid om me veilig te voelen. De opstelling heeft me een veilige haven geboden. Ikzelf kan beslissen of ik naar die haven wil gaan. Dat idee geeft veel lucht. Ik merkt dat mijn moeder meteen al anders bekeek. Ze ziet er in mijn ogen plots anders uit. Kwetsbaar, lief en als een mens. Voorheen was ze meer iemand waarbij ik op mijn hoede moest zijn.
In de omgang met mensen schaam ik me minder. Dus ik hoef ook niet al bij voorbaat reclame voor mezelf te maken. Ik ben er punt.
Tijdens de week schilderen kwam ik beter in mijn concentratie (flow). De worsteling over wat het allemaal zou moeten zijn veranderde in: ik doe gewoon en reageer op wat er komt. Het was zeer ontspannend. Kreeg zelfs complimenten over mijn werk, concentratie en aanpak.
Een vriendin vertelde dat ze me rustiger vond.
In de omgang naar mijn kinderen merk ik dat ik beter in staat ben te bekijken wat er voorvalt. In plaats van meegezogen te worden in drukte, emoties, lawaai, etc. Ik kan daardoor kiezen hoe ik reageer in plaats van dat ik onbezonnen reageer. Meestal is een reactie niet eens nodig.
Dus …. ja ik ben tevreden. Ik heb je ook aanbevolen aan een paar mensen.