Voor mij een eerste, maar zeker geen laatste, keer om een opstellingsavond bij te wonen. Vanuit het gevoel ‘wetend’ en met de instrukties van Ellen in mijn hoofd ben ik in de opstelling gestapt op de plek waar de vraagsteller mij neer heeft gezet. Juist het niet verbonden zijn met de vraag gaf mij het vertrouwen te doen en te zeggen wat er was.
Ellen bewoog in de ruimte om ons heen met aanwijzingen en vragen. Ik kon merken dat er een band was tussen de opstelling en de vraagsteller en dat gaf me meer vertrouwen om bij de opstelling te blijven.
Lastig om daarna niet voort te borduren op hetgeen is gebeurd, maar Ellen zorgde ervoor dat ieder op zijn of haar manier kon loslaten. Wat ik meenam naar huis is een prachtig inzicht in hetgeen er al is en de wetenschap dat wij allen rijker geworden zijn door deze avond.