Een nieuw begin…

Nieuw begin

Maak jij wel eens een ‘testament‘ op? Vannacht was het volle maan en nu net lees ik op FB dat de IJsmaan (zo heet deze volle maan) onder andere over een nieuw begin gaat. Dat voelt wel heel bijzonder in de fase waarin ik nu zit. ‘Waarom?’, hoor ik je denken…

Iedere 7 jaar opnieuw

Deze week word ik 49, oftewel 7*7. In de chakrapsychologie gaat men ervan uit dat ieder levensjaar in het teken van een chakra staat. Oftewel in je eerste levensjaar is je hoofdthema bijvoorbeeld bestaansrecht, in je tweede levensjaar vertrouwen, in je derde levensjaar ‘ik’ etc.
Iedere 7 jaar begin je weer opnieuw, steeds een laagje dieper.

Het roer om

Deze week realiseerde ik me ineens dat ik precies 7 jaar geleden het gesprek met mijn werkgever ben aangegaan over het beëindigen van mijn dienstverband. Ik werkte daar bijna 12,5 jaar. Een tijd die ik niet had willen missen en tegelijk voelde het zo duidelijk dat mijn toekomst niet meer in ‘de wereld van de zakelijke dienstverlening’ lag. Die gesprekken hebben er inderdaad in geresulteerd dat ik die wereld heb verlaten en bij mij het roer volledig om is gegaan. Oftewel een nieuw begin…
En wat ben ik blij dat ik toen de ballen had om deze stap te zetten, want het is een prachtig cadeau aan mezelf gebleken.

Juiste keuze is ook spannend

Nu, 7 jaar later, heb ik dus opnieuw een cyclus van 7 jaar voltooid. Het waren 7 pittige jaren in meerdere opzichten en wat heb ik er veel in geleerd. Ineens lag de hele wereld weer voor me open. Was het aan mij om een keuze te maken. Was het aan mij om te ontdekken wat er dan wel bij me past. Want wat er niet meer paste was wel duidelijk, maar wat dan wel? Ik had op dat moment werkelijk nog geen idee. En hoewel ik zeker wist dat ik de juiste keuze had gemaakt, voelde dat ook wel heel spannend.

3 keer 7

Net zo spannend, realiseer ik me nu, als in 1988. De dag na mijn 21ste verjaardag (ja, inderdaad dus ook aan het begin van een nieuwe 7-jaars cyclus) vertrok ik naar de Verenigde Staten om een jaar als au-pair te gaan werken. Ik studeerde rechten op dat moment en vroeg me serieus af of ik daar wel goed aan deed. Was dat inderdaad wat ik had te doen met mijn leven? Die enorme keuzevrijheid die ik ervoer op die leeftijd gaf enerzijds heel veel ruimte natuurlijk, maar het maakte me ook heel erg bang. Want welke keuze is de goede?
Bovendien had ik het puberen overgeslagen en zat ik ‘eindelijk’ in de fase van loskomen van mijn ouderlijk huis. Ik wilde leren om op eigen benen te staan, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Ik voelde een hoop verwarring en toen de kans om een jaar naar de Verenigde Staten langskwam, greep ik die met beide handen aan. Dat jaar maakte me veel duidelijk en bij terugkomst ben ik dan ook vol overgave doorgegaan met mijn leven en mijn studie, maar wel meer op mijn manier.

Grotere cyclus

Ik ben de afgelopen 7 jaar zoveel dichter gekomen bij wie ik echt ben, heb veel losgelaten van wat mij niet meer dient en ik ben gegroeid op veel vlakken. Ik voel me nu veel steviger en krachtiger en tegelijk ben ik veel zachter en kwetsbaarder geworden. Een mix die voor mij heel goed voelt. Tegelijk sta ik nu dus weer aan een nieuw begin…
En om de een of andere reden voelt het ook echt als een nieuw begin. Alsof ik na 7*7 een grotere cyclus heb afgerond en nu aan de volgende grotere cyclus begin.

Overgang

En dat nieuwe begin is ook voelbaar. Ik ben dankbaar voor de ervaring van de 49 jaar die ik er nu op heb zitten, want dat zorgt ervoor dat ik vol vertrouwen aanga wat er zich nu aandient: de overgang, met alle aspecten die daarbij horen. En poehee, dat is bij vlagen best pittig en dan heb ik het niet alleen de bekende opvliegers :-).
Ik merk dat ook het thema bestaansrecht zich weer opnieuw aandient (eigenlijk logisch dus, het eerste jaar van de nieuwe cyclus). Geboren worden, je plekje hier op aarde innemen en daar zichtbaar in zijn. Ik stond 49 jaar geleden niet bepaald te trappelen om dat te doen. En nu?

Volgende stap

Nu wil ik dat wel heel graag, maar tegelijk vind ik het soms ook nog wel erg spannend en mijn lichaam is daar inmiddels een behoorlijk zuivere graadmeter in. Zo merkte ik bijvoorbeeld in de aanloop naar de lancering van Natuurlijk Gezond Barendrecht afgelopen zondag, de benauwdheid toenemen. Dan weet ik dus meteen dat er nog wat werk aan de winkel is en dat het tijd is om weer een stapje in mijn eigen ontwikkeling te zetten, weer een schilletje af te pellen. En wat ik zo gaaf vind is dat er dan ook ineens dingen op mijn pad komen die me hierin helpen.

Uitnodiging

Zo volgde ik afgelopen week bijvoorbeeld een masterclass over het nieuwe familieopstellen en daarin deden we ook opstellingen voor onszelf. In een kleine maar zeer krachtige opstelling ervoer ik wederom hoe ik terugdeinsde voor het geboren worden, maar heel verrassend veranderde dat toen ik vervolgens in de ogen keek van degene die het geboren worden representeerde. Daar zag ik zo de uitnodiging om te leven, of beter gezegd ik zag de uitnodiging van het leven zelf. Ik voelde ineens op een dieper niveau dan ooit tevoren dat ik het dus niet op wilskracht hoef te doen, dat het leven geen strijd is, maar een zachte, liefdevolle uitnodiging om te doen waarvoor ik gekomen ben.

Droom: een nieuw begin

En dan realiseer ik me als ik lees over de IJsmaan ineens hoe bijzonder de droom is die ik vannacht had:
Na een paar heftige weeën waarin ik wordt gesteund door lieve mensen om mij heen, geef ik ineens heel gemakkelijk en helemaal zelf geboorte aan een prachtig, lief, wijs klein mannetje. Hij ziet er werkelijk volmaakt en zo zuiver uit. Even later ligt hij vol overgave en intens tevreden te slapen. Ik zie hem daar liggen en houd intens van hem. Ik zie het leven wat hij voor zich heeft en ik gun hem alle tijd om dat op zijn eigen tempo te doen. Geen haast. Ik realiseer me gaandeweg dat ik vergeten ben geboortekaartjes te maken van te voren en dat ik dat nu maar eens moet gaan doen, want iedereen mag weten dat hij er nu is. Maar ik ben zijn naam vergeten en na me daar even ongemakkelijk over gevoeld te hebben (want wie vergeet nu de naam van haar eigen kind?) weet ik dat ook dat klopt. Die naam wordt vanzelf duidelijk. Ook realiseer ik me dat ik anders met hem omga dan ik me had voorgenomen, en zelfs dat klopt.
Intens tevreden word ik even later wakker.

Een nieuw begin…

Yes or no?

Ik zeg Yes! En jij?