Brief aan Ava
Annegriet Wijchers schreef deze prachtige brief aan Ava, haar tweede kindje. Ava is geboren nadat haar eerste kindje bij achtendertig weken zwangerschap onverwachts sterft in haar buik.
Geen uitzondering
Als therapeut en begeleider van Familieopstellingen kom ik dit regelmatig tegen. Ik weet dus ook hoe vaak het voorkomt dat de dood van een kindje (of dat nu in de buik van moeder gebeurt of later) grote gevolgen heeft voor andere, later geboren kinderen. En natuurlijk ook voor eerder geboren kinderen, maar dat is deels een ander verhaal.
Verdriet
Ik weet daarom hoe belangrijk het is dat je als ouder(s) je er bewust van bent dat jouw verdriet van jóú is. Een groot verdriet, dat je zélf moet ‘dragen’, helen, als onderdeel van ‘jouw lot’, hoe moeilijk dat ook lijkt.
Daarmee zeg ik niet dat je het alleen moet doen of het ‘binnen’ moet houden! Het kan heel goed en fijn zijn om er het met anderen over te hebben en anderen hulp te vragen.
Doe je dat echt, dan zul je er waarschijnlijk door verrast worden wat een kracht je daardoor voelt.
Niet beschikbaar
Doe je dat niet, dan kan dat verschillende consequenties hebben.
Een van de mogelijke consequenties is dat je niet ‘beschikbaar’ bent voor je andere kind(eren). Doordat je zo verdrietig bent en daarin blijft, is er letterlijk geen emotionele ruimte om er voor hen te zijn, hen echt te zien. En dat heeft grote impact op een kind.
Loyaal
Een andere mogelijke consequentie is dat een ander kindje omdat het voelt -dat doen kinderen nu eenmaal- dat jij als ouder verdriet hebt, (onbewust) de taak op zich neemt om jou gelukkig te maken. Ook ten koste van zichzelf. Kinderen zijn namelijk per definitie op een blinde (onbewust) manier loyaal aan hun ouders en hebben op een hele diepe laag alles voor hen over. Een blinde loyaliteit wordt dit ook wel genoemd. Dit zorgen voor of please- gedrag gaat, zolang het niet wordt doorbroken door diep bewustzijn, een leven lang door, ook op andere vlakken.
Wat wil ik hier nu mee zeggen?
Niet dat je het als ouder verkeerd doet, hoe je het ook doet. Jij doet het zoals je het op dat moment kunt en dat is goed.
Wel weet ik dat het verschil kan maken als je je er bewust van bent wat je doet en wat de consequenties kunnen zijn. Door dit bewustzijn kun je het dan vaak net iets anders doen.
En we zijn natuurlijk ook allemaal ‘kind van’. Dus merk je dat je zelf bepaald gedrag vertoont, dan kan het bewust worden van de oorsprong van je gedrag ook de opening zijn naar ander gedrag.
Geef een reactie