Samenwerken is magisch
Samenwerken heeft iets magisch voor mij. Ik vind het werk wat ik doe heerlijk, het werken met individuele cliënten en het werken met groepen zoals de familieopstellingsbijeenkomsten. Ik word daar écht blij van. Zelfs het regelen van de dingen eromheen vind ik leuk. Dat had ik nooit verwacht, maar als ik in de flow zit, dan gaat ook dat vanzelf.
Zonder samenwerken raakt de flow eruit
Toch merk ik dat als ik dit werk te lang allemaal alleen doe, ik iets mis. Het wordt dan ongemerkt wat stroperiger. In plaats van te bruisen en te spetteren wordt het een kabbelend stroompje. Een beetje alsof je de pastasaus te lang hebt laten inkoken waardoor het, hoewel qua smaak prima en heerlijk intens, een droge hap wordt in plaats van zo’n overheerlijke smeuïge saus waarbij je je vingers aflikt.
Alles heeft een ritme
Nu lijkt het misschien of ik vertraging en stilstand afkeur. Dat is absoluut niet zo. Alles heeft een ritme en de ogenschijnlijke vertraging en stilstand zijn net zulke belangrijke fases als het bruisen en versnellen. Het een kan niet bestaan zonder het ander, dat is helder voor mij. En elke fase vraagt zijn eigen ‘ding’. Maar dit gaat over iets anders.
De kracht van samenwerken
Dit gaat over het effect van ‘samen’. In alle fases past het samenwerken. Door met de juiste mensen samen te werken ervaar ik dat in welke fase ik ook zit het geen ‘werken’ is. De vertraging en stilstand voelt anders, lichter, en het bruisen en versnellen wordt nog veel krachtiger alsof er een multiplier aan het werk is.
Samenwerken kan op vele manieren
Zondag had ik een intervisiebijeenkomst. Ik ging er een beetje met gemengde gevoelens heen. Het zou voor mij de eerste en tevens laatste bijeenkomst van deze groep zijn en ik vroeg me af hoe zinvol het zou zijn om erbij te zijn. Het was heerlijk weer en lekker buiten zijn lokte ook wel. 4,5 uur later stond ik helemaal blij weer bij mijn auto, vervuld van alles wat we hebben kunnen doen en uitwisselen. En ik was duidelijk niet de enige die hier blij van was geworden, gezien het feit dat we spontaan besloten hebben om een nieuwe bijeenkomst te plannen.
En gisteren heb ik de dag doorgebracht met een lieve vriendin die net als ik een eigen praktijk heeft. We hebben uren gepraat over wat daarbij komt kijken, wat er nodig is, over ’techniek’, hoe dingen wel/niet te doen etc. Toen ik gisterenavond wegreed was ik moe, maar ontzettend dankbaar.
Dagen met een gouden randje. Dankbaar voor de samenwerking
Twee dagen achter elkaar, samen met mooie mensen bezig mogen zijn met dat waar ik zo van houd. Weer twee dagen met een gouden randje. Vandaag weer ‘alleen’ aan het werk. Het is helemaal goed, ik stroom.
Geef een reactie