Ik heb een droom…
En die droom is dat er bij de inwoners van Barendrecht (om ‘klein’ te beginnen :-)) meer bewustzijn komt ten aanzien van de verschillende mogelijkheden om met je eigen gezondheid bezig te zijn.
Regulier en Complementair
Het is mooi om te zien dat mijn droom gedeeld wordt, want bij mijn droom hoort dat we dit sámen doen. De wegen in de reguliere gezondheidszorg kennen de meesten wel, maar er is nog zoveel meer. Daarom zijn we 1,5 jaar geleden gestart met het Complementair Collectief Barendrecht. Een Collectief voor iedereen die op een holistische manier werkt en bereid is samen te werken met de reguliere gezondheidszorg.
En dan
Maar poehee… Een droom delen is één, hem sámen vorm geven een tweede. Dat laatste is iets waarin ik nog kan groeien, voel ik. En wat vind ik groepsprocessen toch ingewikkeld soms. Voor iemand zoals ik die zoveel passie voor iets kan voelen, is geduld opbrengen soms een ware uitdaging. Soms snap ik gewoon niet dat anderen niet zien wat ik zie en voel ik me zoals in het nummer van Queen: I want it all, and I want it now.
Sámen
Maar ja, dat is niet samen hè. Dat is duwen en trekken en hopen dat de rest meegaat. En duwen en trekken is niet hoe het werkt, of in ieder geval niet hoe ik wil werken. Ik voel heel duidelijk dat het erom gaat dat we dit sámen doen. Het is niet aan mij alleen om deze droom te verwezenlijken. In het begin heb ik dit proces grotendeels getrokken, maar voelbaar werd dat dat in de weg stond aan het samen doen. Ik heb daarin dus een paar maanden geleden een stap teruggezet, om ruimte te maken voor het geheel.
Ik val en sta weer op
En soms, zoals vanmiddag, vergeet ik dat weer even. Dan heb ik de droom zo duidelijk voor ogen, dat ik voor de muziek uit loop. Ik vergeet dan te kijken naar wat er van mij wordt gevraagd in deze droom, naar wat mijn rol is. En in plaats daarvan voelt het of ik in mijn eentje deze droom op mijn schouders heb liggen, of ik in mijn eentje verantwoordelijk ben voor het realiseren van deze droom. Dat roept zoveel emoties op, maar belangrijker nog, het klopt niet. En dus zet ik weer een stapje terug en kijk wat er nu, op dit moment in dit proces van mij gevraagd wordt.
De weg en het doel
Ons doel is duidelijk en wordt breed gedragen. Daar ben ik heel blij mee!
De weg is wat minder duidelijk, maar die gaan we vast en zeker vinden. Ik realiseer me daarbij ook dat ik de eindvorm mag loslaten. Dat we samen op pad mogen zijn en dat als we het doel maar voor ogen houden, de vorm er uiteindelijk wel zal komen.
Ik ben benieuwd hoe het er uiteindelijk uit gaan zien!
En ik ben dankbaar voor de lessen die ik leer op deze weg.
Geef een reactie