Vier je het leven met mij?

27 januari 2016

Het is 27 januari 2016, er ligt buiten volop sneeuw en binnen knettert het haardvuur. Vandaag is het mijn oudejaarsdag. Samen met mijn vrienden en niet te vergeten mijn lief, zit ik enorm te genieten. We hebben heerlijk gegeten en met elkaar kijken we terug op mijn afgelopen levensjaar. Ik voel me intens tevreden, wat een mooi en zuiverend jaar was mijn 49ste levensjaar.

Kloppend

Ergens voelt het bizar dat het allemaal zo goed is en tegelijk is het zo kloppend. Ik heb precies op het juiste moment mijn nieuwe levensmaatje ontmoet en nu lopen we samen ons eigen pad, wat ook zo van ons samen is. Een pad wat zoveel gelijkenis vertoont en tegelijk ook zo individueel is.

We zijn niet alleen levensmaatjes, geliefden, maar ook mogen we samen werken. Samen creëeren, elkaar spiegelen, het leven vieren, opvangen wanneer we even struikelen, spelen, leren, steunen en inspireren. Dit is wat ik zo graag wilde en dit jaar is het werkelijkheid geworden. Zo bijzonder. Ik leef het leven volop en voel me zo dankbaar. Dankbaar voor alles wat er op mijn pad gekomen is en komt, dankbaar voor mijn vrienden en familie, dankbaar voor mijn gezondheid. En last but absolutely not least dankbaar dat ik zoveel mensen heb mogen begeleiden in het zetten van een volgende stap op hun eigen pad. Wat is het mooi om mensen zich te zien ontwikkelen!

28 januari 2014- 27 januari 2015

Een prachtig jaar

Mijn 48ste levensjaar was al zo’n prachtig jaar waarin er zoveel gebeurde. Het jaar waarin Stromen nog meer vorm kreeg, veel zichtbaarder werd en steeds meer begon te stromen.  Het jaar waarin zoveel groei zichtbaar was, waarin ik veel heb mogen loslaten wat me niet meer dient, waarin ik grenzen heb mogen verleggen, waarin ik zoveel liefde heb gevoeld, waarin nieuwe waardevolle contacten zijn ontstaan en bestaande zich hebben verdiept en waarin ik me bewust ben geworden van mijn rol in het ‘verbinden’, zoals bijvoorbeeld door de Dag van de Stilte, het Complementair Collectief Barendrecht en Stadsverlichting.

Met ook de nodige testen

Het was ook een jaar waarin ik flink getest ben en mijn kwetsbaarheid ten volle heb mogen ervaren. Rugpijn die me een aantal weken letterlijk stil legde, een knieblessure die mij eveneens vroeg om flink gas terug te nemen, de griep die letterlijk twee maanden bleef hangen en mijn energie om dingen te doen fors beperkte en tot slot (gezondheid)perikelen in de familiesfeer.

En natuurlijk riep dit vragen in mij op: Waarom gebeurt dit? en Wat vraagt dit van mij?, Ben ik verkeer bezig?
Gelukkig werden die vragen steeds opnieuw duidelijk beantwoord. In al die ’tegenvallers’ voelde ik waar ze me toe uitnodigden: het verdiepen van mijn vertrouwen in het leven, het meegaan met de stroom (in plaats van te werken om de stroom te ‘regelen’) en het ervaren van de diepte van vriendschappen.
En telkens als ik mezelf de vraag stelde of ik wellicht toch me in mijn leven richt op de verkeerde dingen, voelde ik heel diep van binnen: Nee, dit is mijn pad, waar ik mee bezig ben klopt volledig!

Vier je het leven met mij?

Mijn 49ste levensjaar heeft het voorgaande jaar weer overtroffen. Ik weet inmiddels dat de grenzen die ik nog ervoer in mij zaten. Dat ík degene was die mezelf toch op een bepaalde manier nog tegenhield in het realiseren van mijn dromen. Nu ik die grenzen niet meer ervaar, nu ik zonder terughoudendheid geloof in de kracht van mijn, van onze dromen, wauw… Het leven is magisch. Het leven is niet altijd makkelijk, o nee. Er gebeuren ook ‘niet leuke’ dingen en dan voel ook ik de boosheid, de machteloosheid, de frustratie, de pijn, het verdriet. Dat alles mag er ook zijn, sterker nog moet er ook zijn. Het één kan niet bestaan zonder het ander. En dat geaccepteerd hebbend, is het leven zó mooi!

Vier je het leven met mij? Ik zeg proost!