Nooit geboren
Laatst vroeg iemand aan mij ‘En jij, heb jij kinderen?’, waarop ik antwoordde ‘Nee, jammer genoeg niet.’ Ze keek me aan en zei hoe fijn en hoe dapper ze het vond dat ik zo open en eerlijk reageerde, omdat dit soort dingen heel vaak een soort van in de lucht blijven hangen. Hierop ontstond een mooi gesprek, waarin ik haar in grote lijnen vertelde over mijn weg hierin.
Delen is helen
Ik realiseerde me al vertellend aan haar hoe fijn het is dat ik dit pijnlijke stuk in mezelf heb mogen helen. Hoe dit natuurlijk niet van de een op de andere dag is gebeurd (zie ook mijn blog: het leven is wat er gebeurt terwijl je andere plannen maakt) en hoe blij ik ben met het feit dat ik op een bepaald moment hierover ben gaan praten met anderen.
Ik heb veel moeten overwinnen voordat ik het durfde te uiten: schaamte en angst voor wat ik allemaal in dit verband voelde, de angst voor onbegrip en oordelen van anderen, het gevoel dat het uiten het ook ‘echt’ maakt en de angst voor wat dat dan betekent, etc.
De stap zetten om hierover te praten, betekende ook ruimte scheppen voor beweging, niet blijven hangen in het stuk waarin ik zat. En dit is zo helend gebleken.
Pijn blokkeert echt contact
Gaandeweg dit helingsproces kwam ineens heel diep binnen hoe blokkerend pijn werkt in het laten stromen van de liefde. Ik realiseerde me ook dat ik onbewust mijn pijn had gekoppeld aan het zoontje van een vriendin en wat het gevolg daarvan was.
Dit mannetje werd geboren in een tijd dat ik heel graag zelf een kindje had willen en kunnen krijgen maar mijn toenmalige partner dat, voor mij onverwacht, niet zag zitten. Bovendien gebeurden er rond de geboorte van dit jongetje een aantal dingen die mij heel diep raakten. En omdat ik toen nog niet zo bewust was van hoe dit werkt als nu, is het logisch dat deze koppeling tot stand kwam.
Door deze onbewuste koppeling werd ik, eveneens onbewust, telkens door hem getriggerd in mijn pijn. Het gevolg was dat ik hem diep van binnen niet toeliet, hem niet werkelijk zag. Mijn pijn zat tussen ons in.
Ruimte voor echt contact
Op het moment dat ik dit doorkreeg, kwam er diep van binnen ruimte. Ruimte tussen mijn gevoel en hem; mijn gevoel en dit mannetje werden als het ware ontkoppeld. In deze ruimte kon ik ook vanuit mijn hart zeggen: Dit is van mij, dat heeft met jou niets van doen. Ik draag dit lot. Mijn lot staat los van jou. En toen kon ik hem eindelijk echt zien, dit prachtige mannetje.
Voor de buitenwereld is er ogenschijnlijk waarschijnlijk niets veranderd. Maar ik weet voor mezelf dat er wel degelijk iets is veranderd: ik kijk met nieuwe ogen naar hem en er is eindelijk een verbinding tot stand gekomen.
Ik ben dankbaar voor de les die ik door dit mannetje heb mogen leren.
Niet uniek
Ik weet dat ik niet uniek ben in mijn ervaring. Ook in de familieopstellingen die ik begeleid komt dit nog weleens naar voren. Niet persé in de vorm zoals ik die persoonlijk heb ervaren natuurlijk, maar bijvoorbeeld in de vorm van (rouw of boosheid om) een abortus, een miskraam of een doodgeboren kindje. Dergelijke gebeurtenissen hebben ontegenzeglijk een enorme impact op het gezin waarin dit gebeurt. En het is prachtig om te zien wat een openend effect een familieopstelling dan vaak heeft.
Vanmorgen las ik op Facebook de column van Roos Schlikker ‘Dit jaar zou ze zeven zijn geworden’, waarin zij vertelt over haar doodgeboren dochtertje. En over hoe de wet bepaalt dat een doodgeboren kindje geacht wordt niet te hebben bestaan en daarom niet ingeschreven mag worden Basisregistratie Personen. Dat zegt mij veel over hoe wij als maatschappij omgaan met elkaar.
Zij vertelt in haar column ook over het zwijgen over dit kindje en over de reacties van anderen als ze er wel een keertje iets over zegt. Ik vind het mooi om te lezen dat Roos tot slot zegt dat dit kindje er voor haar en haar man altijd is, want dat is natuurlijk ook zo.
Bewust
Tot slot: Het is in mijn ogen belangrijk om zo bewust mogelijk met deze dingen om te gaan. Want als je je ergens van bewust bent, kun je er mogelijk iets aan veranderen als je dat zou willen.
Waar je je niet bewust van bent, heb je ook geen invloed op, maar dat wil niet zeggen dat het geen invloed op jou heeft.
Ik ben dankbaar dat ik door mijn werk als spiritueel therapeut en begeleider van familieopstellingen mag bijdragen aan dit bewustwordings- en helingsproces.
Beste Ellen, dank je voor je mooie en verhelderende blogs op je site. Vanavond voor het eerst je nieuwe site bekeken, helaas kon ik de reacties in je gastenboek niet goed lezen omdat ze te snel werden opgevolgd door een volgende. Misschien is daar wat aan te doen?
Vwb je blog van Zij bestaat niet, daarin kon ik mij goed herkennen. Bovenstaande gelezen bekruipt me het gevoel dat ik wellicht hetzelfde heb gedaan met Marleen en daardoor haar niet echt heb gezien/ontmoet. Wat jammer, wat een gemiste kans.
Hierdoor verkreeg ik het volgende inzicht mbt de – inmiddels 20 jaar – verbroken relatie met de oudste dochter van mijn toenmalige partner. Ik ben 58 jaar en we hebben na 32 jaar 2 1/2 jaar geleden besloten uit elkaar te gaan. Nou ja, mijn ex dan (het was op, volgens mijn ex door de problemen van mijn kinderloosheid en ik was degene die het hardop moest uitspreken. Ik voelde me boven mezelf zweven en kijken naar hetgeen gebeurde, maar diep in mijn hart voelde ik dat het wel goed zou komen. Niet tussen ons, maar wel met mij. We hebben nog goed contact ook ivm het feit dat ik een goed rolmodel wil zijn voor zijn kinderen en onze kleinkinderen. Niet makkelijk, maar ik wil laten zien dat je niet altijd in een vechtscheiding hoeft te verzanden. De toekomst zal het uitwijzen of dit een juiste beslissing is.
Frappant is wel het feit, dat juist deze week onze oudste kleindochter van de oudste dochter, contact heeft gezocht met mijn ex-partner om hem beter te leren kennen. Helaas heeft haar moeder inmiddels contact opgenomen dat zij hierbij aanwezig wil zijn. Dat zal in elk geval een stuk lastiger zijn, want hoe kun je nu open zo’n gesprek ingaan met je kleindochter, die je voor het laatst hebt gezien toen ze 8 maanden was, wanneer haar moeder – met haar pijn/frustratie – daarbij aanwezig is? Mijn ex heeft dat geprobeerd uit te leggen, maar het lijkt alsof de moeder antwoordt en na wat heen en weer gemail besloten om het gesprek niet met hen beiden aan te gaan, maar open blijft staan voor een gesprek apart met hen beiden. In het verleden hebben wij een aantal keren geprobeerd om het contact te herstellen, helaas zonder resultaat, maar waren en zijn beiden van mening dat mocht er een vraag van wie dan ook komen voor contact, wij daar open voor staan. De deur heeft wat dat betreft altijd op een kier gestaan.
Ik werd door je stuk getriggerd en vind het jammer dat ik tijdens de vele sessies bij Riagg en psychotherapeut in het verleden daar niet de vinger op heb kunnen leggen. Begonnen bij het Riagg toen de oudste dochter bij ons kwam wonen op 12 jarige leeftijd (ik was toen 29 jaar) en met 17 jaar weer uit huis gegaan. Veel onrust gekend die jaren, écht mijn best gedaan, ik stond echter tussen haar en haar vader in. Echter nu na het lezen van dit artikel bekruipt me de angst dat ik onbewust wellicht een grotere invloed heb gehad mbt de problemen met haar. Bij de psychotherapeute later rond mijn 36e wel een manier gevonden om het verdriet van mijn kinderloosheid te verwerken en het een plek te geven, maar toch onvoldoende en zodoende er te lang in blijven hangen bleek later, omdat er nog steeds een stukje was achtergebleven in mijn hart, die ik pas 8 jaar geleden bij de Rosentherapie kon ontdekken en bekijken en gevoeld. Wellicht toen pas mogelijk omdat ik toen inmiddels in de overgang was en het écht niet meer mogelijk was.
Het is jammer dat ik in Portugal woon sinds 2000 en slechts 2x per jaar in NL ben, anders was ik vast en zeker al bij je langs geweest. Ik kom echter 30 nov a.s. naar NL en zal daar verblijven tot 14 dec. Is het mogelijk om eens te kijken of we een afspraak kunnen realiseren en zo ja, kun je me dan de kosten opgeven voor zo’n gesprek.
Sorry dat mijn verhaal zo lang is geworden, maar samenvattingen zijn nooit mijn ding geweest 🙂 Ik wens je een fijn weekend en ga nu nog even verder kijken op je site. Ik hoop op een reactie van je. Veel succes met dit práchtige werk!
Hartelijke groet, Mieke Qualm.