Boeiende vraag
Onlangs was ik bij een vriendin die jarig was en ’s avonds kwamen de kinderen van haar partner ook langs. We zaten heerlijk in haar tuin bij het vuur en opeens vroeg de middelste van de drie haar: ‘In blokken van 10 jaar, wat is de gelukkigste tijd in jouw leven?’
Er ontwikkelde zich een mooi gesprek. Mijn vriendin antwoordde van 18 tot 28 jaar en haar partner zei van 0 tot 10. Toen de vraag ook aan mij gesteld werd zei ik: nu, dít is de gelukkigste tijd in mijn leven.
Deze zo oprecht geïnteresseerde vraag van een 16 jarige jongen bleef me de afgelopen dagen bij, mede door de reactie van mijn vriendin dat ze het zo mooi vond dat ik ‘nú’ antwoordde. Het zette me ook aan het denken.
Wat maakt iets de gelukkigste tijd?
Wat maakt eigenlijk dat ik zeg dat ik nog niet eerder in mijn leven zo gelukkig ben geweest als nu? Er ‘mankeert’ namelijk best wat aan mijn leven.
Zo heb ik geen partner en geen kinderen, terwijl dat toch altijd mijn grote wens was en het me niet meer dan logisch leek dat dat het leven was wat ik zou gaan leiden.
Ook heb ik geen goedbetaalde baan met allerlei mooie bijkomstige voordelen zoals een vette auto, een laptop, tablet en smartphone, 34 vakantiedagen en genoeg geld om bijvoorbeeld regelmatig lekker op vakantie te gaan, uit eten te gaan of te gaan golfen. Ooit had ik die baan wel, maar dat was in mijn ‘vorige’ leven.
Wat ik verder nog mis is dat vrijstaande huis met grote tuin en een grote, heerlijke praktijkruimte in een prachtige, rustige omgeving en vanwaaruit ik lekker met mijn hond de vrije natuur in kan lopen voor een mooie wandeling.
En wat dacht je van een onverwoestbaar en aantrekkelijk lijf? Hmmm, dat heb ik ook niet. Ooit wel, in de tijd dat ik op een hoog niveau tafeltenniste en een aantal jaren daarna. Ik ging er toen van uit dat dat altijd zo zou zijn. Maar toen ik op mijn 26ste een whiplash opliep bleek dat ik helemaal niet zo onverwoestbaar ben en ging het rap bergafwaarts met mijn fysieke conditie. Tot op de dag van vandaag is mijn lichaam en mijn energiepeil een factor waarmee ik rekening dien te houden.
Missen?
Natuurlijk kan ik mij focussen op al deze dingen die ik niet heb. Ik wilde zeggen ‘mis’, maar mis ik ze ook écht?
Ja het hebben van kinderen mis ik, alhoewel ik er nu wel vrede mee heb dat ze er niet zijn. En ja die partner mis ik ook, maar hé die komt vast nog 🙂 en bovendien heb ik het ook heerlijk zo met alleen mezelf.
Die goedbetaalde baan met al die bijkomstige voordelen mis ik geenszins, want die kostte me enorm veel energie en tijd en dat besteed ik tegenwoordig liever aan andere dingen. Dingen die ik belangrijker vind in het leven.
Dat vrijstaande huis etc., ja dat mis ik ook wel, maar voor waar ik nu sta in mijn leven is ook dit helemaal ok. Ik woon namelijk precies op de plek waar ik op dit moment heb te zijn, zo voelt het.
En dat onverwoestbare lijf? Ik ben dan wel niet onverwoestbaar, maar still going strong :-). Nee, alle gekheid op een stokje mijn lijf doet het prima en eigenlijk weer steeds beter. En elke keer als ik even denk dat dat niet zo is, maakt mijn lijf me weer iets duidelijk en blijkt dat weer een groeistap te zijn. Daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn toch?
Wat er ook is
Ik focus me liever op wat ik wél (of moet ik zeggen ‘ook’?) heb. En dat is heel veel:
Mijn ouders. Ik ben heel blij met mijn ouders en houd ontzettend veel van ze. Ze hebben veel voor mij betekend en nog. Onze relatie is niet altijd makkelijk geweest, maar zo’n 6 jaar geleden hebben we daar met elkaar een draai in gemaakt. En ik ben er nog elke dag blij om en trots op dat ons dat is gelukt. Wat is het fijn dat ze er nog zijn en dat we het zo goed hebben met elkaar!
Een hele dierbare vriendenkring. Sommigen ken ik al heel lang (De ‘oudste’ vriend die ik heb en waar ik nog steeds regelmatig contact mee heb, ken ik al 39 jaar), anderen iets of veel korter. Sommigen zie ik regelmatig, anderen iets minder, maar ieder voor zich heeft een heel speciaal plekje in mijn hart. Het zijn vrienden en vriendinnen waar ik voor door het vuur zou gaan en waarvan ik wéét dat zij er op hun beurt altijd voor mij zijn en zullen zijn. Hoe bijzonder is dat?! En wie weet wie er nog bij gaan komen.
Mijn petekind Tom. Inmiddels is hij al 17, maar de dag van zijn geboorte kan ik me als de dag van gisteren heugen. Wat een vreugde dat hij geboren was en hoe speciaal om hem voor het eerst in mijn armen te houden en in de ogen te kijken. Hoewel hij ver weg woont, voel ik me sterk verbonden met hem. Een band voor het leven.
And last but surely not least, mijn werk. Mijn werk is het mooiste werk wat ik me voor kan stellen: het begeleiden van mensen op hun levenspad. Ik doe het met hart en ziel!
O ja, ik vergeet nog iemand: mezelf :-). Ik heb in eerdere blogs (1, 2, 3) geschreven over het proces van mezelf terugvinden. Inmiddels kan ik oprecht zeggen dat ik trots ben op mezelf, op wie ik ben en op hoe ik mijn leven leef. Nee ik ben niet perfect (en tegelijk ook wel, maar daar kom ik een andere keer wel op terug 🙂 ), maar dat hoeft ook niet. Ik zit op het juiste pad heb mezelf lief, en ik voel me dankbaar dat ik dat nu zo kan zeggen.
Vergeet ik verder nog iets? Vast wel, maar volgens mij zijn dit voor nu de belangrijkste dingen.
Als ik dit alles zo overzie behoeft mijn uitspraak dat dit de gelukkigste tijd van mijn leven is toch geen verdere toelichting?
Aan wie te danken?
Voor een groot deel heb ik dit natuurlijk aan mezelf te danken, ik heb het immers zelf bereikt. Maar ik heb het gelukkig niet alleen hoeven doen. Er zijn steeds wanneer dat nodig was hele lieve mensen op mijn pad gekomen die mij weer een stapje verder hielpen en sommigen doen dat nog steeds. Daar ben ik hen enorm dankbaar voor.
En hoe mooi is het dan, dan ik nu vervolgens zelf op mijn beurt ook anderen weer een stapje verder mag helpen.
Benieuwd
Ik ben benieuwd naar wat mijn leven mij verder nog gaat brengen 🙂
En ik ben benieuwd naar hoe jij naar je leven nu kijkt. Is dit ook jouw gelukkigste tijd? En zo nee, wat heb je nodig? En vergeet niet: je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen!
P.s.
Ken je Nick Vujicic? Hij heeft het boek ‘Leven zonder beperkingen – niets is onmogelijk’ geschreven en op YouTube zijn diverse filmpjes van hem te vinden. Ik ben het niet met alles wat hij zegt eens, maar ik vind hem wel inspirerend. Wie weet heb jij er ook iets aan.
Mooie, intieme vertelling. Good 4 you!